Dat gaat naar Friedichshafen toe…

Na een paar keer als bezoeker naar de Ham Radio conventie in Friedrichshafen te zijn geweest werd het tijd voor eens een andere manier, als verkoper dit keer. Over de jaren veel apparaten van Heathkit verzameld en kwam tot de conclusie dat die verzameling maar eens wat minder moest worden. Veel apparaten stonden al jaren ‘op de plank’ zonder daar zelfs maar naar te kijken. Derhalve de stoute schoenen aangetrokken en een aanvraag ingediend voor een tafeltje op de vlooienmarkt. Prompt kwam er een z.g. quotation, een offerte, die moest worden geaccepteerd en pas na betaling was dan je plaatsje definitief.

Daar Koos (PA3BJV) en Hilde (PA3EKW) dit jaar, zei het voor het laatst, ook weer van de partij waren, had Koos al toegezegd om mij bij te staan als stand-bemanning. Daar het toch al een speciale aflevering werd, hadden wij maar eens een caravannetje gehuurd, een Retro Eriba, ja zo’n vestzak caravan. Helaas zou Dick (PA0MBR) elders verblijven en maar één dag komen. Thuis werd alles wat in aanmerking kwam om verkocht te worden bij elkaar gezet, een aardige hoop spullies mag ik wel zeggen. Na nog eens goed lezen van de ontvangen papieren van de organisatie, kwam ik een regeltje tegen: de kraam is 2m x 0,6m groot…da’s nie veul zeg! Er moest noodgedwongen een selectie plaatsvinden en besloten werd alleen de overtollige Heathkitjes mee te nemen. Iets verzonnen dat je nog wat in de hoogte kon stapelen op de kraam EN nog wat reserve voor eventueel zowaar iets verkocht werd, was de totale belading 6 verhuisdozen en 1 kleinere doos met boeken/mappen.

De heenreis, op woensdag, ging onverwacht goed, echter moet worden gezegd dat ik pas halverwege de rit besefte dat ik eigenlijk maar 80km met dat ‘hutje’ mocht… ik had tot dan toe ietsje harder gereden. Op de camping aangekomen stond het hutje lekker snel en was de plek snel, zeg maar, ingenomen. De volgende dag, de donderdag, was het stand-opbouw-dag. Daar ik niet zoveel meuk had, zijn Koos en ik lekker op ons gemakje niet al te vroeg naar ‘ de Messe’ gegaan.

Toegang ging opvallend soepel. Slechts het tonen van de parkeervergunning was genoeg om te mogen binnenkomen. De plek opgezocht, mooi midden in de hal 3 en kon het opstapelen van de stand beginnen. Ik had een groen tafelkleed mee EN nog zo’n kleed om later, als alles opgebouwd was, over de kraam te kunnen spannen, als teken dat de eigenaar weg was. Immers de stand zou twee dagen daar blijven en ’s nachts onbemand zijn. Gelukkig is er voor beveiliging gezorgd. Dat opbouwen duurde slechts één uurtje.

Toen maar wat rond gelopen en bekeken wat er al zo’n beetje stond. Natuurlijk waren mijn vrienden van het Cryptomuseum er ook en kwamen we ook nog wat VERON coryfeeën tegen. Toen maar weer naar de camping terug voor de lunch. Tijdens de lunch kwam de vraag op of de dames de stand en hal ook eens wilden zien, immers de toegangscontrole was alleen op parkeervergunning. Bij aankomst werden we gewoon door gewuifd en konden we uitgebreid rondlopen en snuffelen.

Vrijdag was dag #1 van de beurs. Al om 8 uur aanwezig en om 9 uur druppelden de bezoekers binnen. Dit ging heel geleidelijk, niet zoals ik ooit eens bij de HCC-dagen had meegemaakt: een menselijke tsunami.

Dan begint het spelletje van tactiek. Niemand kocht iets de eerste 2 uur. Wel mensen die vaak voorbij kwamen. Opmerkelijk hoeveel mensen met hun handen kijken, alles aanraken, oppakken en dan terug zetten. Als je geluk hebt ook nog op de zelfde plek. Maar, gelukkig, werd de eerste koop gedaan om 11 uur. Of dat dan een soort magische stap was weet ik niet maar daarna volgde vele anderen. Er was een man, Duitser, die bleek ongeveer net zo ‘gek’ als ik te zijn op Heathkit. Hij heeft spullen die ik nog zoek en ik heb spullen die hij nog niet heeft. Maar als verzamelaar verkoop je alleen wat je dubbel hebt, toch?

Dan kwam er een vrij jonge Tsjech, wees een paar apparaten aan en vroeg:’ hoeveel voor dat alles?’ Tja, dan doe je flink wat water bij de wijn en zie daar, de prijs was goed en hij nam al het aangewezen spul. Van mij kreeg hij nog een verhuisdoos erbij. Even later kwam ie weer, nu met vriendin en steekkarretje. Weer werd er van alles aangewezen, de vriendin mocht, zichtbaar geschokt, betalen en weer ging er een verhuisdoos weg. Dat ruimde op zeg.

Om 12 uur werd het stil, men at en dan koop je niet. Om een uur of 2 kwam men weer wat los. Kortom, geen slechte dag. Koos had de campingstoel mee en zat, als een soort poortwachter, naast de kraam. Af en toe iemand aansprekend en dan weer een bekende praaiend. We hadden het om 5 uur wel bekeken. Kleed over de tafel en naar de camping, eerst een biertje, of twee. Veel mensen gezien, toch opmerkelijk veel bekenden.

Zaterdag was het hetzelfde ritueel. Gelukkig had ik nog wat reservespullen om de opengevallen gaten te dichten. Het gedrag van de kopers was niet veranderd, eerst niets doen en dan maar weer wel. Nu had ik ook nog een wat oudere militaire HF set op de kraam staan. Dacht, die zal zo weg zijn, vanwege de zeldzaamheid van het ding. Maar, nee, die kon gewoon mee terug naar PA. Dingen die je echt verwacht zo te verkopen blijven liggen en andere zaken vliegen gelijk weg… raar hoor.

Zaterdag zijn we tot 4 uur gebleven. Toen was het inpakken de handel en aftaaien. Gelukkig waren we niet de enigen. Zo rond je heen waren er steeds meer lege kramen te zien. ’s Avonds maar eens lekker bij de lokale herberg gegeten. Daarna nog een afzakkertje en dan de wel verdiende slaap, half opgevouwen in onze caravannetje.

Zondags gingen we pas om 11 uur weg. Op ons gemakje de terugreis begonnen. Halverwege was er nog wel een twistpuntje. Marga, mijn vrouw, wilde halverwege overnachten. Ik niet! Argument was dat op zondag er bijna geen vrachtverkeer is op de snelwegen. En aangezien ik met ‘dat bakkie’ toch maar 80 (en ietsje meer) mag, hoefde ik nergens in te halen. Zelfs ‘de ouwetjes’ kwamen me rap voorbij. Mijn argument won (ik had het stuur beet…;) ). Om 11 uur ’s avond stapten we ons huisje weer binnen. De volgende dag was het ‘puin ruimen’. Alles uit de caravan en auto en dan maar schoonmaken.

Conclusies van onze expeditie: 1: wij zijn geen caravan mensen. 2: toch lekker verkocht 3: 6 dozen heen, 1 doos terug. 4: weet niet of we dit nog eens doen, zeker als Koos niet meehelpt…

Al met al toch een gezellige en enerverende week, mooi weer, goed gezelschap en zaken gedaan…

Best 73es t u Rick PA5NN