Laatste CW-cursus les van seizoen 24/25

Afgelopen donderdag was het alweer de laatste les van de CW-cursus seizoen 24/25, gegeven door Koos (PA3BJV) en Hilde (PA3EKW).

We begonnen de cursus zoals altijd in september. Er werden drie groepen gevormd. De gevorderden: Maarten (PA3EYC), Tijmen (PA3GRM), Hans (PA1ALV), Dick (PA0MBR) en ik, Rick (PA5NN). De tweede groep waren de niet-beginners, Marga (XYL van Rick), Hans (PE1RHF), Ben (PA1BW) en Siem (PA0CRO). We mochten ons dit seizoen gelukkig prijzen met twee nieuwe aanmelders, Ate (PE1MND) en Joep (PD0MZR). Besloten werd dat de ‘snelle mannen’ net als vorig jaar zichzelf maar moesten bezig houden. Zij zijn er om de vaardigheid in het CW wat bij te houden dan wel op te poetsen. Hilde ontfermde zich over de nieuwe aanmelders, die van nul af begonnen. Koos nam de niet-beginners ‘onderhanden’, want, deze groep had zich tot doel gesteld om het examen in Diest, ON, te volbrengen.

Gelukkig konden we ook nu weer beschikken over meerder kamers in twee gebouwen, zodat we niet al te veel last van elkaar zouden hebben. Dat kwam echter niet altijd zo uit, omdat de Diest-klanten soms wel eens te gezellig waren en ook het CW-geluid op ‘orkaankracht’ instelden volgens Hilde. Het grote verschil met de cursus van ‘vroeger‘ is dat je toen zo snel mogelijk die ‘A-machtiging’ wilde halen en er vaart achter zette met leren. Nu gaat het iets minder fanatiek en heeft men gewoon veel minder tijd over voor de hobby of het ‘elke dag 20 minuten’ CW beoefenen.

Gaande het jaar kwam bij Koos toch wel de behoefte om wat ondersteuning bij het maken van de lessen. Dit is toch altijd nog wel een paar uur per week. Ik, Rick (PA5NN), heb toen voorgesteld om bij de Diestelingen te komen en de lessen te maken. Soms met een wat demonisch genoegen, mag ik wel zeggen. Je kan dan lekker al die moeilijke karakters in de les toevoegen, samen met wat combinaties die ‘niet lekker lopen‘, zoals ‘/-,5HSI‘ of een woordje zoals ‘Cychellen’. Na de jaarwisseling werd Koos wat rusteloos, de cursisten boekten te weinig voortgang om het Diestse examen in april te kunnen halen. De zweep moest erover! Gelukkig zag je daarna wel voortgang en een week voor de bedevaart naar het verre zuiden konden we, Koos en ik, toch geloven dat het goed zou komen. Uiteindelijk gingen alleen Hans en Ben op, ondersteund door Koos en mij. Marga mocht geen examen doen, want ‘die’ heeft geen call!

Met de nieuwkomers ging het rustigjes aan de goede kant op, totdat Hilde meldde dat Ate binnenkort wel naar de Diest-groep kon overstappen, De beste man had, hij wel dus, elke dag trouw geoefend en dat wierp zijn vruchten af. Helaas voor hem kwam er veel werk in het buitenland EN ook nog eens een nare kwaal bij, zodat dat overstappen pas op het laatst van de cursus kon gebeuren.

Wat ‘de snelle-hap’ allemaal uitgespookt hebben, weten we niet, zij bleven gewoon in de warmte bij Klaas (PC2K) zitten, terwijl wij verkasten en alleen uit de stoere verhalen bij de koffiepauze kon je afleiden dat ze ‘wel wat deden’…

De Diest-reis verliep gelukkig goed, zie een van de vorige posts op de site. Ondertussen hebben Hans en Ben ook ‘CW included’ op hun pas staan.

Dan was er dus afgelopen donderdag avond de laatste ‘les’. Traditioneel is dat een onderling QSO-avond met een drankje en een hapje. Tot ons grote genoegen bracht Ben zijn airfryer mee samen met wat borrelhapjes, nou dat ging er wel in hoor, dank Ben! Natuurlijk was er de speech van Koos. Lichtelijk schor en wat snotterig sloot hij het seizoen af onder dankzegging van de aanwezigen. Daarna nam Marga het woord en overhandigde allereerst Hilde een bos bloemen en een waardebon. Ook Koos kreeg een waardebon en Klaas een doos chocolaatjes, voor alles wat hij met ons te stellen heeft gehad het afgelopen seizoen.

Toen nam ik nog even het woord. Zoals men wist mocht ik dit jaar weer met de groep reislustige A03ers mee naar Amerika om onder andere de Hamvention te bezoeken. De twee vorige keren dat ik daar was vond ik op de vlooienmarkt een CW-aardigheidje, dat ik dan meenam voor Koos, voor in de vitrine. Was dat de eerste keer een CW-oefenapparaat uit de jaren 60, een ATKO machine, de tweede keer was het een kindermorsesleuteltje met sounder nog in de originele doos.

Dit keer kwam ik een z.g. klikker tegen. Een plaatje met daarop een elektromagneet die een ankertje aantrekt en klikt bij het neerdoen van de sleutel, een voorloper van de sounders. Dat kleinood heb ik dit jaar meegenomen voor Koos, als dank voor het elke keer maar weer ‘er zijn’ en het eindeloze geduld met ‘die cursisten‘…

De avond werd afgesloten met een laatste toost en de hoop eenieder weer in het volgende seizoen te mogen verwelkomen om deze fraaie vorm van communiceren meester te maken en te blijven beoefenen.

Best 73es t u all,

Rick PA5NN.