Hamvention 2023

Dinsdag 16 mei

Vandaag vliegen we naar de USA. De bestemming is dit jaar Chicago, Illinois. Daar vandaan rijden we via de staat Indiana rustig naar Ohio. Op de luchthaven is het rustig. Omdat we met alleen handbagage reizen, kunnen we bij aankomt meteen doorlopen naar de securitycheck en de douane. Binnen 10 minuten zijn wij en onze rugzakken “goedgekeurd”. Met iets vertraging vliegen we niet veel later naar Londen. Ook daar verloopt alles relaxed waardoor we tijd hebben om even iets te eten. Meteen daarna is het al weer tijd om te boarden voor onze vlucht naar Chicago. Ook die vlucht verloopt ontspannen en na twee films, de voorspelbare “chicken or pasta” en een middagslaapje staan we al weer op de grond. Na 20 minuten zijn we door immigrations en kunnen we onze huurauto ophalen. De komende twee dagen rijden we rond in een Lexus NX300.

Het inchecken bij het hotel verloopt wat minder vlekkeloos: de medewerker kan eerst maar één gereserveerde kamer vinden. Maar ook dat probleempje wordt snel opgelost. Na even de kamers te hebben verkent gaan we nog even een frisse neushalen. Even rondstruinen bij wat winkels in de omgeving en even wat te drinken halen. We nuttigen samen ons gerstenat op één van de hotelkamers. Na een uurtje worden de ogen zwaar: tijd om naar bed te gaan. Ons plan om in ieder geval tot 22.00 uur wakker te blijven is niet geluk.

Woensdag 17 mei

We zijn allemaal vroeg op en rond 8.00 uur vertrekken we richting Dayton. De ochtendspits in Chicago is heftig, maar zodra we de stad uit zijn, is de snelweg een oase van rust. De staat Indiana rijden we dan ook soepel door: “DJ PA3GRM” verzorgt de muziek: Get your motor runnin‘. Head out on the highway. Looking for adventure. In whatever comes our way. Nu is Indiana een van de meest saaie staten van Amerika dus veel adventure is er niet te beleven. En “Born to be wild” valt ook wel weer mee bij ons. Gezellig is het wel. En leerzaam. Want als we onderweg een vlag halfstok zien hangen en één van de reizigers vraagt of iemand weet waarom dat is, weet iemand anders het antwoord: “Waarschijnlijk omdat het touwtje tekort is”. Praktische amateurlogica, je kan niet zonder in het leven.

Na ongeveer 4 uur rijden komen we aan bij onze tussenstop: Fair Radiosurplus in de stad Lima. Het is de moeite waard om te bezoeken. We filosoferen over hoeveel geld “uncle sam” ooit wel niet heeft betaald voor wat nu in, op en naast de vervallen gebouwen ligt. Er is na WOII gewoon teveel materiaal gemaakt dat nu overtollig is geraakt. Het is pijnlijk om te zien hoeveel er nu verloren gaat in de lekkende gebouwen hier in Lima. De twee 75 plussers die de winkel runnen kennen hun waar. Zij weten welke items alleen nog bij hen te verkrijgen zijn en van die items zijn de prijzen niet mals. Evengoed zal het veel lager zijn dan ooit door de overheid is betaald.

Bij de winkel maakt Tijmen vrienden met twee amateurs uit Canada. Mannen die al jaren geleden vanuit respectievelijk Kiev en Kazachstan naar Canada zijn geëmigreerd. Een mooi gesprek volgt over de hobby, de situatie van de boeren in Nederland en over het oude Oostblok. Op de parkeerplaats worden cadeau’s uitgewisseld: Tijmen is een antenne rijker, de mannen een blik Heineken en een doos Wilhelmina pepermunt. Onze radiohobby verbindt mensen.

Daarna is het nog een uurtje rijden voor we aankomen bij ons hotel in Dayton (Fairborn). Snel checken we in, nemen de bestellingen die al liggen te wachten in ontvangst en installeren ons op de kamers. Niet veel later is het tijd om te gaan eten: we besluiten dat te doen bij Texas Roadhouse. Een prima plek om de dag door te nemen en plannen te maken voor morgen.

Donderdag 18 mei

Dit jaar slaan we deelname aan de Contest University over en kiezen ervoor om eens wat meer van de omgeving te zien. We starten met een bezoek aan het centrum van Xenia zelf. Het “historic center” van het stadje bestaat uit één blok met gebouwen met een beperkt aantal winkeltjes. We lopen even door de lokale pawnshop. De uitbaters zijn goed op de hoogte van Hamvention: duidelijk is dat de inwoners van Xenia er trots op zijn dat zo’n groot evenement in hun stadje wordt georganiseerd. Dat blijkt ook wel uit de banners die in het centrum aan de lantarenpalen hangen. We krijgen wat tips mee over plekken die de moeite waard zijn om te bezoeken.

Voordat we de tips opvolgen, stoppen we eerst nog even bij Harbor Freight, een winkel met allerlei betaalbare gereedschap. Daar worden ook een aantal pelicase-kloon koffertjes ingeslagen: ze kosten bijna niets en zijn ideaal voor allerlei zelfbouw projecten. Daarna rijden we door naar Yellow Springs, een dorpje waar de tijd lijkt te zijn stilgezet in de flower power jaren. Ook hier verkennen we het centrum te voet. We weten nu dus waar alle hippies zijn gebleven: in Yellow Springs! Daarna is het tijd voor één van de grote malls te bezoeken. We verbazen ons daar over een winkel die alleen maar legpuzzles verkoopt. Niet eerder zagen we er zoveel bij elkaar. Een puzzel van meer dan 40.000 stukjes? Geen probleem, die hebben we voldoende op voorraad…

We ruilen vandaag ook de auto om: vanaf nu rijden we in een Hyundai Santa Fe. Met de nieuwe auto rijden we eerst naar de georganiseerde receptie voor de internationale bezoekers. Leuk dat de organisatie dat doet en onder het genot van live muziek en wat hapjes maken we kennis met andere internationale bezoekers. Ook komen we er Gerben (PG5M en Johannes (PA5X) tegen. Later blijkt dat zij in hetzelfde hotel als ons verblijven.

Na de receptie gaan we door naar de QRP beurs in het Holiday Inn hotel. Dat er veel belangstelling is voor QRP blijkt wel: er zijn veel bezoekers. Voor de stand van QRPshop staat zelfs een grote rij van amateurs die het nieuwste door Hans Summers ontwikkelde zendontvangertje willen kopen. Voor een paar tientjes een leuke en volledige QRP radiokit!

Na een uur hebben we alles wel gezien en lopen terug naar ons hotel. Daar nemen we de dag nog even door en drinken nog wat.

Vrijdag 19 mei

Vandaag beginnen we de dag met een ontbijt bij Wafflehouse. Met een stevig ontbijt achter de kiezen kunnen we naar de Hamvention. Duidelijk is dat we niet de enige bezoekers zijn: er staat een behoorlijke opstopping voordat we het parkeerterrein op kunnen rijden. Rond 9.30 uur lopen we de toegangspoort binnen. Waar Maarten en Tijmen heel zorgvuldig de commerciële stands stuk voor stuk langsgaan, scannen Hans en Gert vooral snel wat er te zien is en maken notities waar ze later willen kijken. De noviteiten die er dit jaar uitspringen? Uiteraard de nieuwe portofoons van Kenwood en Icom. Maar ook de Tune-a-Tenna, een met motortjes afstembare draad dipool. De antenne blijkt al even te bestaan maar is in de afgelopen 15 jaar steeds verder doorontwikkeld. De techniek ziet er mooi uit en wat geleverd wordt ziet er degelijk uit. Maar het is ook wel een dure oplossing voor een draaddipool. Ook SteppIR heeft een nieuwe antenne: de StealthIR. Dat is een verticale antenne, die doet denken aan de al bestaande vertical van Steppir. De prijs van meer dan 2.500 dollar doet de wenkbrauwen fronzen.

Wat opvalt aan Hamvention dit jaar? Allereerst het heerlijke weer: de zon schijnt volop. Daarnaast is de vlooienmarkt op de paardenracebaan op vrijdag al goed gevuld. Eerder zagen we vooral op zaterdag een volle vlooienmarkt. Het aantal bezoekers lijkt terug te zijn op het oude niveau, maar het aantal bezoekers uit het buitenland lijkt lager te zijn: in het verleden zagen we de meest exotische roepletters op de beurs lopen.

Als de beursdag bijna ten einde is gaan we terug naar het hotel om ons even op te frissen. Daarna rijden we naar het familierestaurant Hooters om wat te eten. En als we daarna weer terug zijn in het hotel, maken we er nog een gezellige avond van. En bediscussiëren we belangrijke onderwerpen, zoals of paling nu lekkerder is als die gerookt is of gestoofd is.

Zaterdag 20 mei

Gert is al vroeg uit de veren om verse croissants te halen. Na het ontbijt rijden we opnieuw naar het Hamvention terrein. ’s Nachts is er een buitje gevallen, maar overdag schijnt de zon volop. Op de tweedehands radiomarkt zijn een aantal nieuwe aanbieders gearriveerd. Het aanbod is groot en er is prima te onderhandelen over de prijs. Om al het aanbod goed te zien heb je zeker een dag nodig.

Ook de Amerikaanse variant van het Flora en Fauna programma, Parks on the Air (POTA), heeft een stand op de markt. Jammer om te zien dat dit programma de commerciële kant lijkt op te gaan: artikelen met daarop het (beschermde) POTA-logo zijn aanzienlijk geprijsd. Hopelijk dat dat geen trend wordt bij andere programma’s.

Tijdens zo’n dag op de Hamvention spreken we met veel mensen. Gesprekken die spontaan ontstaan omdat mensen horen dat je een “funny accent” hebt. Er worden door ons ook weer veel doosjes met Wilhelmina pepermunt uitgedeeld, met daarbij “het verhaal” van het ontstaan van pepermunt in een doosjes.

Aan het eind van de dag spreken we nog even uitgebreid met Madelyn van Elecraft, die we inmiddels al jaren kennen. En terwijl de deuren van de hallen al dichtzijn, praten we ook nog uitgebreid met Bruna Begali. Haar oren doen ondertussen pijn van twee dagen morsegepiep: op de stand van Begali staan zo’n 20 sleutels aangesloten en de hele dag door worden die sleutels door potentiële kopers uitgeprobeerd. Veel van de testers komen daarbij niet verder dan “CQ CQ de…”, “73”, “Test” of “?”. Waarschijnlijk amateurs die de edele morsetaal vooral met de computer bedrijven. Een enkeling probeert de sleutels uit door het maken van mooie volzinnen. De echte sleutelaars haal je er zo uit als je bij de stand staat. Nieuw bij Begali is dat sinds kort de basis van de sleutels ook in kleur te verkrijgen zijn. Daarvoor wordt samengewerkt met een keramisch bedrijf, zo vertelt Bruna. Ook is een afwerking met mat goud tegenwoordig mogelijk. Hamradioland, de Nederlandse dealer van Begali, kan er meer over vertellen.

’s Avonds eten we opnieuw bij Texas Roadhouse.

Zondag 21 mei (en maandag 22 mei)

Vandaag is al weer onze laatste dag in Ohio. Voordat we naar de luchthaven van Columbus rijden, gaan we voor de laatste keer naar het Hamvention terrein. De laatste inkopen worden gedaan en om 12.00 uur is het dan echt tijd om te vertrekken. We rijden grotendeels binnendoor naar de luchthaven toe en krijgen zo een mooi beeld van “rural Ohio”. Uitgestrekte landerijen en prima onderhouden grasvelden.

We hebben ons ingehouden met de aankopen: we hoeven maar één koffer als ruimbagage in te checken. De andere bagage kan bij ons blijven als carry-on bagage. Althans…tot Boston. Bij het inchecken daar moeten de koffertjes toch het ruim in. Geen probleem, toch?

Als we op maandagmiddag op Dusseldorp aankomen blijkt dat er toch twee koffers missen: die van Gert en Maarten komen niet van de band. Vervelend natuurlijk. Thuis aangekomen maken we een melding van de ontbrekende koffers. Als snel komt er bericht terug: de koffer van Gert zijn ze vergeten mee te geven in Boston, die van Maarten is op Londen blijven staan. Een paar dagen later  worden de koffers met de taxi thuisgebracht.

We kijken met zijn allen terug op weer een mooie reis: we hebben fantastisch weer gehad, de beurs en radiovlooienmarkt had een heel uitgebreid aanbod, de reis was weer goed verzorgd. We hebben gelachen, nieuwe vrienden gemaakt, ons verbaast over sommige gebruiken, nieuwe dingen geleerd, goed gegeten en zijn weer heel wat ervaringen rijker. Volgend jaar weer? Zeker! Volgend jaar weer!

Gert (PA2LO)