Op maandagavond 3 juli kwam op de VAM-avond het gesprek plotseling op de a.s. Hambeurs te Friedrichshafen. Ik vroeg aan Ed ( PA1EDL) of hij nog van plan was om die kant op te gaan waarop hij mij vertelde dat hij wel wilde, maar dat hij niet ging om dat hij geen zin had om dat hele eind alleen te rijden. Ik deelde hem mede dat als hij ging, ik mee wilde gaan, Kees (PA3CWO) wilde ook mee, zodat wij met drie man in een auto konden gaan.
Jan (PD0AUQ), hierna te noemen “Regeljan”, zei dat hij misschien nog wel voor onderdak kon zorgen. Besloten werd dat wij uiterlijk de volgende dag definitief zouden laten weten al- dan niet- te gaan, zodat Regeljan voor ons iets kon gaan versieren.
Bleek dat niemand lang hoefde na te denken en de andere dag deelde “Regeljan” mede dat hij voor ons onderdak had geregeld op 5 minuten rijden van de beurs. Besloten werd dat wij donderdag s’ morgens om acht uur vanuit Achterveld zouden vertrekken.
Bijna kwam er voor Kees een kink in de kabel, hij had begrepen dat wij op vrijdag zouden gaan rijden en op donderdag moest hij de brug openen, gelukkig vond hij op tijd een vervanger zodat hij toch mee kon gaan.
Nadat ik Kees had opgehaald reden wij naar de familie de Looze waar wij werden ontvangen met koffie en een concert van de kaketoe.
Om acht uur begonnen wij aan de reis naar Friedrichshafen, die zonder problemen verliep, maar… bij de Bodensee gekomen, wij moesten nog ongeveer 20 km rijden, begon het Stau…
Kees had in zijn enthousiasme reeds naar “Regeljan” gebeld met de boodschap dat wij er aankwamen. Nou, dat deden wij inderdaad, over de laatste 20 kilometer deden wij ongeveer 1,5 uur. Ik heb nog nooit zoveel Bodensee en Ampels (rode) gezien, maar aan alles komt een eind en om 17.00 uur reden wij de parkeerplaats bij ons onderkomen op. “Regeljan” arriveerde gelijk met ons, hij had voor ons al intreekaarten gehaald, zodat wij de volgende dag gelijk naar binnenkonden. Binnengekomen werden wij hartelijk ontvangen door onze gastvrouw Ulrike. Het bier smaakte daarna voortreffelijk en wij besloten om die avond niet meer weg te gaan en bij Ulrike te blijven eten.
Om 24.00 uur gingen wij slapen om uitgerust naar de beurs te kunnen gaan.
De volgende morgen liep om 07.30 uur de wekker af en even later zaten wij aan het ontbijt dat wij ons goed lieten smaken. “Regeljan” stelde voor dat wij met hem naar de beurs zouden rijden, hij had, naar later bleek, iets speciaals geregeld.
Reeds na vijf minuten waren wij bij de beurs en konden gelijk naar binnen (bedankt Jan).
Binnengekomen troffen wij in een soort aankomstruimte verschillende terrasjes aan, wij spraken af om 2,5 uur later elkaar hier weer te treffen. Het is niet te geloven, maar communicatie was geen probleem voor ons iedereen was voorzien van een(DMR) porto (“Regeljan” had er voor mij een meegenomen).
Wij waren een van de eerste bezoekers die binnenkwamen zodat er volop gelegenheid was om alles rustig te bekijken, maar er was overal zoveel ruimte dat het alle dagen zo bleef.
Er waren drie hallen waar eigenlijk alles dat op amateurgebied te koop is voorradig was, ook was er een hal waar fabrikanten hun (nieuwste) waren hadden uitgestald waarmede ik ongestoord heb kunnen spelen.
In de namiddag zijn wij naar een soort promenade aan de oever van de Bodensee gegaan waar wij bij een der vele Italiaanse gelegenheden aldaar heerlijk ijs hebben gegeten.
Nadat wij een forse regenbui tot rust hadden laten komen vertrokken wij richting ons onderkomen. “Regeljan” vroeg of wij zin hadden om ergens goed te gaan eten, hij kon wel iets regelen.
Nu was dat niet tegen dovemansoren gezegd en vroeg in de avond vertrokken wij naar een hotel met de toepasselijke naam “Knoblauch”. Daar aangekomen bleek dat er een aantal bekenden van “Regeljan” in het hotel logeerden, waarmee wij gezamenlijk aan de maaltijd gingen die voortreffelijk smaakte. Later die avond zochten wij met een voldaan gevoel ons bed op.
De andere dag gingen wij na een goed ontbijt, weer richting de beurs. Het was wel drukker dan de dag er voor, maar er was voldoende ruimte om op de vlooienmarkt rond te snuffelen. Die avond hebben wij weer gegeten in hotel Knoflook weer in gezelschap van verschillende Duitse collegae zendamateurs. Het was al donker aan het worden toen wij met een voldaan gevoel “huiswaarts” togen. Er was die avond vuurwerk aan de oever van de Bodensee en zeppelins vlogen op geringe hoogte een rondje in de omgeving met ontstoken navigatieverlichting, het geheel maakte op mij een spookachtige indruk.
De andere dag vertrokken wij in de ochtend weer naar huis, na uitbundig afscheid van Ulrike te hebben genomen. De thuisreis verliep zonder problemen en omstreeks 17.00 uur waren wij, gezond en wel, weer thuis.
Mannen nogmaals bedankt voor de gezelligheid, twee dingen weet ik bijna zeker: volgend jaar gaan wij weer, maar dan… NEE, NEE, NEE, niet meer langs de Bodensee.
Adriaan (PA1LIO)
Tijdens de eerste bijeenkomst na de zomer, werden de bezoekers getrakteerd op vakantieverhalen. Maarten (PA3EYC) vertelde uitgebreid over het bezoek aan de Hamvention 2017. Ondersteund door een hele reeks aan foto’s nam Maarten ons mee naar activiteiten als de ContestUniversity, de Hamvention en het Contestdinner. Dat het bezoek aan de Hamvention goed bevallen is, bleek wel toen Maarten wist te melden dat in 2018 ook weer een bezoek gebracht zal worden aan dit ‘Mekka voor de zendamateur’. Net als in 2017 zal PI4AMF daar dus zichtbaar aanwezig zijn!
