Berichten

First voor Adriaan (PA1LIO)

Onze Spaanse mede-amateur Salvador (EA5DY) is aan het experimenteren geslagen. Afgelopen week was de amateur actief met zijn station en probeerde om te werken over de Qatar OSCAR-100 (QO-100) transponder. Niets bijzonders zou je zeggen, ware het niet dat zijn antenne-setup net wat afwijkt van hoe de meeste amateurs het doen. Sal gebruikte voor de verbinding namelijk een paella pan van 65cm doorsnee. Met deze setup en 3 Watt output wist hij na enige minuten zijn eerste verbinding te maken. Dat was met ons eigen afdelingslid Adriaan (PA1LIO). Adriaan gaat dus de historieboeken in als de eerste amateur die via een satelliet én paella-pan een verbinding heeft weten te maken. One small step for men, one giant leap for mankind, zullen we maar zeggen. Adriaan: gefeliciteerd met deze first!

Een filmpje van de setup is te zien op: https://twitter.com/EA5DY/status/1164570249347424256?s=20.

 

De radioamateur en zijn hobby: Adriaan van den Brink (PA1LIO)

De afdeling Amersfoort bestaat uit leden met verschillende interesses. Sommigen zijn bezig met het studeren voor hun examen, anders zijn novice, full of SWL-er. Een ieder beleeft de radiohobby op zijn of haar eigen manier. We geven graag onze leden de mogelijkheid om iets te vertellen over hoe zij met de hobby bezig zijn. In deze aflevering: Adriaan van den Brink – PA1LIO


Adriaan van den Brink (72) uit Eemnes won in 2018 de afdeling Amersfoort Wisselbokaal. Hij is zeer actief bezig met de radiohobby. Volgens Adriaan zelf zo druk dat voor hem een dag minimaal een uur te kort duurt. Hij noemt zichzelf, nu hij gepensioneerd is, dan ook ‘beroepsamateur’.

Adriaan: “Volgens mijn moeder begon ik al met de hobby toen ik zes jaar oud was. Ik luisterde toen al niet naar muziek, maar naar allerlei piepjes en andere draaggolven op de korte golf.

Op mijn twaalfde bouwde ik mijn eerste ontvanger. Dat was een bouwdoos met een kristalontvanger van Amroh, de step-by-step. Ik herinner me dat in die bouwdoos alles erbij zat, zelfs een stukje soldeertin en een soldeerbout. Die bout moest je verhitten in een gasvlam voordat je ermee kon solderen. Als antenne gebruikte ik een stuk draad die uit het raam van mijn slaapkamer hing. De spiraal van mijn bed gebruikte ik als aarde. Trots als een pauw was ik dat ik ‘s avonds Radio Luxemburg kon ontvangen. Met de nodige fading natuurlijk. Later werd de ontvanger uitgebreid met een extra versterkingstrapje in de vorm van een OC3, een PNP-transistor die verpakt was in een geel doosje waar de lange aansluitdraadjes ingestoken waren. Vijf gulden koste het ding. Voor het jochie dat ik was, was dat maanden sparen!

Na mijn diensttijd heb ik de hobby weer opgepakt. In die tijd luisterde ik net een RACAL RA17. Mijn belangstelling ging vooral uit naar de maritieme banden. Naar zendamateurs luisterde ik in die tijd niet veel. Het was een andere tijd waar het woord ‘privacy’ nog niet bestond: telexberichten waren toen gewoon te ontvangen. Wat door de lucht ging werd zichtbaar gemaakt via een zelfgebouwde interface (een Duits ontwerp) en de inmiddels aangeschafte Commodore 64 die een Siemens  ‘wortelstamper’ bediende.

Mijn interesse in het zendamateurisme kwam pas toen ik in contact kwam met Martin (PA3BNK). Op zijn dak had hij een vertical staan. Vanuit mijn nieuwsgierigheid waarvoor die antenne was, benaderde ik hem en kreeg een uitnodiging om eens in zijn shack te kijken. Dat was dus mijn kennismaking met de amateurwereld.

Ik besloot om mijn zendmachtiging te halen. Al snel deed ik examen en kreeg de roepletters PD0LIO. Zoals de meeste oudere amateurs wel weten, kreeg je met de D-machting  toegang tot zes frequenties in de twee meterband. Ik had op dat moment trouwens al mijn luisternummer: NL10902. Om toch wat meer dan de zes kanaaltjes te kunnen gebruiken, ben ik gaan leren voor de C-machting en werd er driftig geoefend om morse onder de knie te krijgen. Als ik voor mijn werk onderweg was, luisterde ik in de auto cassetebandjes met CW bestanden en ‘vertaalde’ ik hardop in cw de kentekens van voor mij rijdende voertuigen. Ik kan niet zeggen dat de C-machtiging me is komen aanwaaien, maar nadat ik de C-machtiging had behaald, haalde ik een jaar later mijn A-machtiging. En sinds die tijd heb ik de roepletters PA1LIO.

Bij mijn huis in Eemnes plaatste  ik een kantelbare zwiepmast van negen meter. Daarin kwam een rotor met een negen element kruisyagi en een draad die naar de blinde muur van de buurman liep. Een combinatie die mooie DX op 2 meter opleverde, zoals een verbinding via sporadische-E naar Melilla (EA9).

Inmiddels was ik ook vaste bezoeker geworden van de VERON in Bunschoten. De antennes en apparatuur die de club gebruikte in de boerderij was, ten opzicht van mijn eigen spul, geweldig. Vaak moeiteloos werden alle uithoeken van de wereld gewerkt. In die periode ben ik ook in aanraking gekomen met het contesten.

Als je eenmaal hebt geroken aan wat er allemaal mogelijk is met een door een ander zorgvuldig samengesteld radiostation, dan begint het te kriebelen. In ieder geval, bij mij wel. En zo werd de zwiepmast vervangen door een 2×6 meter schuifmast van (toen nog) de firma Bijzen. Met een topmast van 6 meter in deze mast, kon ik mijn antennes tot 14 meter plaatsen. In de mast hebben verschillende zelfbouw antennes gehangen. De beste antennes die ik voor 2 meter heb gebouwd was een zogenaamde ‘Doppelquad’ met vier directoren en de dubbele quad als reflector. Modellen die beschreven zijn in een artikel in UHF Unterlagen. Daarmee heb ik in zowel CW als Phone op de 2 meterband mooie verbindingen door een groot gedeelte van Europa gemaakt. En dat alles met QRP vermogen vanuit mijn Yaesu FT-221R. Die set gebruikt ik trouwens nog steeds.

De antennemast staat aan de zijkant van mijn woning op ongeveer vier meter van de gevel.  Naast mijn huis ligt een stuk grond van de gemeente met daarop alleen een voetpad. Het zal je niet verbazen dat ik deze ruimte in de loop der jaren ben gaan gebruiken om draadantennes over deze ruimte uit te spannen.

Eén keer heb ik bezoek gehad van een gemeenteambtenaar die namens de gemeente bezwaar maakte tegen de draden die over gemeentegrond liepen. Maar nadat ik de man had uitgenodigd in mijn shack en hem vertelde over onze hobby en het nut van de antenne, kreeg ik na enige tijd schriftelijke toestemming van de gemeente om mijn draden over de gemeentegrond te laten lopen.

Vanuit de buurt zijn er ook nooit klachten ingediend over mijn antennes. Ik denk dat het helpt dat iedereen hier in de buurt weet waar ik mee bezig ben. In de zomer ben ik vaak buiten met CW bezig en geniet de buurt van de piepjes. En als ik bezig ben met mijn antennes, is er altijd wel iemand die een praatje komt maken. Dat is voor mij een mooie gelegenheid om iets over de radiohobby te vertellen.

Sinds een paar jaar ben ik een actieve deelnemer aan de VERON Afdelingscompetitie. Omdat ik dat best serieus doe, ben ik weer aan het sleutelen gegaan aan mijn antennes. Zo is mijn draadantenne verlengd zodat ik nu ook op 160 meter uit kan komen. Maar alleen verlengen bleek niet genoeg: hij moest ook verder de hoogte in, zodat ik op 160 nu ook eens een signaal neerzet dat aan de overkant van de grote plas gehoord kan worden. Ik hoor hen wel….maar zij mij nog niet! Daarom ga ik nu proberen om het rendement van de antenne verder te verhogen door hem nog hoger op te hangen (17-20 mtr). Zodra het lente is ga ik aan de slag. De draad gebruik ik trouwens ook om op de andere banden uit te komen, maar meestal gebruik ik daarvoor mijn 6-bands Cobweb.

Op dit moment zitten we in een periode met mindere condities. Dus ben ik ook aan de slag gegaan om een betere antenne voor 20 meter te krijgen. Inmiddels heb ik wat experimenten achter de rug: twee gekruisde dipolen (hing te laag), een deltaloop (te kwetsbaar), een vertical (te veel QRM). Op dit moment hangt er dus een 2 elements draadbeam. Voor deze Moxon antenne had ik alleen maar 4 hengels nodig. Kosten: 6 euro per stuk. De rest van de materialen had ik nog liggen. Ik ben erg tevreden met het resultaat; de antenne werkt als een speer en hangt op ongeveer  12 meter in de mast.

Ik ben vooral actief in CW en digitale modi en met maximaal 100 watt.

Dat er in 60 jaar veel verandert is in de radiohobby is logisch. Er is tegenwoordig veel meer mogelijk, zeker met de moderne techniek. Voor HF gebruik ik tegenwoordig een Flex-Radio 5000. Deze SDR-transciever is op twee schermen aangesloten. Vrijwel alles kan je hiermee softwarematig aanpassen: filters, spectrum, meters, noem het maar op.

Ondanks de Flex 5000 ben ik zeker geen koopdoosamateur! Ik doe ook aan zelfbouw van zend-ontvangers, waarbij ik aan het experimenteren ben met softwarematige oscillatoren in combinatie met LCD-schermjes (Arduino). Bouwen doe ik meestal in de Manhattan-style. Dat is voor HF een prima methode, zeker als het experimenteel is. Je kan dan gemakkelijk iets verwijderen of veranderen.

Het mooiste van onze hobby vind ik dat iedereen op zijn eigen niveau kan meedoen aan de vele aspecten daarvan en dat het helemaal niet veel hoeft te kosten.

Het is, zoals ik het beleef, ook een hele sociale hobby: je hebt leuke contacten zowel in clubverband als met de amateurs met wie je een QSO hebt. Daarbij is de afdeling Amersfoort van de VERON waarvan ik lid ben een actieve vereniging. Samen met andere leden heb ik in binnen- en buitenland al bezoeken afgelegd. Zo ben ik naar de grootste radiobeurs in Friedrichshafen (HAM Radio) geweest en bezocht ik met een grote groep de Italiaanse morsesleutelmaker Begali. En een jaarlijks hoogtepunt in de eigen omgeving zijn de velddagen in de Arkemheense Polder bij Maarten (PA3EYC) en zijn XYL Henriëtte.

Als het mooi weer is ga ik regelmatig op stap en neem dan Elecraft KX3 en twee stukken draad mee de polder in. Accu eraan, antenne eraan en QSO maken maar. Inmiddels heb ik voor deze zender een eindtrapje van 30 watt gemaakt voor die momenten dat er net even iets meer vermogen nodig is. DX-maken. Dat is het mooiste wat er is!”

PA1LIO wint VERON Amersfoort Wisselbokaal

De eerste verenigingsavond van 2019 zit er al weer op. Tijdens deze avond werd door onze afdelingscontest-coördinator/bestuurslid Maarten (PA3EYC) bekend gemaakt wie ditmaal de VERON Amersfoort Wisselbokaal heeft gewonnen. Deze beker wordt jaarlijks uitgereikt aan iemand die heeft deelgenomen aan de afdelingscompetitie. De winnaar hoeft niet persé de deelnemer te zijn die de meeste punten heeft verzameld of in de top van het afdelingsklassement is geëindigd. Nee, voor deze prijs geldt dat de winnaar door een geheim genootschap wordt gekozen op basis van een reglement waarvan de regels niet openbaar zijn. Er wordt in de wandelgangen gefluisterd dat de leden van het genootschap bij de beoordeling van de kandidaten methodes gebruiken waarbij afluisterpraktijken van sommige landen in het niet vallen…

De winnaar van de Afdeling Amersfoort Wisselbokaal 2018 is geworden: Adriaan van den Brink (PA1LIO).

Bij de uitreiking van de bokaal vertelde Adriaan wat hij afgelopen jaar heeft gedaan aan zijn antennes om als serieuze deelnemer aan de competitie mee te doen. Dat die inspanning succesvol is geweest, blijkt wel dat Adriaan in 2018 de meeste punten als individuele deelnemer in de afdeling A03 wist te behalen.

Ook de andere deelnemers van de afdelingscompetitie werden door Maarten even in het zonnetje gezet, waarbij de top 3 deelnemers, Adriaan (PA1LIO), Ron (PA3DAM) en Lex (PA1LEX) een medaille ontvingen (of als ze er niet waren nog zullen ontvangen.

Hierna zijn de twee concept-afdelingsvoorstellen behandeld. Na het geven van toelichting op de stukken, hebben de aanwezige leden zich positief uitgelaten over de concept-voorstellen. Beide zullen nu worden ingediend voor behandeling in de VR.

Nadat het formele deel van de avond afgesloten was, was het tijd voor onderling QSO. Daar was voldoende gespreksstof, waardoor de barman van dienst (en tevens uitsmijter) Roel (PB0ACU) zich genoodzaakt zag om op een gegeven moment toch echt de bel voor de laatste ronde te luiden.

Verslag van Hamradio 2018

Oeps…in de VERON nieuwsbrief juli 2018 staat een verkeerde link naar het artikel “Leden afdeling A03 Amersfoort op Hamvention 2018”.

Hieronder vind je het verslag van Adriaan (PA1LIO) over het bezoek aan Friedrichthafen. Het verslag van het bezoek aan de Hamvention 2018 in Ohio staat echter elders op onze website. Je vindt dat artikel in vier delen hierhier, hier en hier.

 

Hieronder dus het artikel:

Verslag van Hamradio 2018 in Friedrichhafen

door: Adriaan (PA1LIO)

Op 31 mei was het zover: met zeven man op pad naar Hamradio in Friedrichshafen.  Zeven man, te weten: Kees (PA0VDB), Anytone Edwin (PA1EDL) RegelJan (PD0AUQ), Mark (PE1NPM), Frans (PE0F), Rudy (PD0ZRY) en ikzelf (PA1LIO). Afgesproken was dat er met twee auto’s in colonne zou worden gereden en dat wij om 08.00 uur bij Jan zouden vertrekken. Ik had met Kees afgesproken hem omstreeks 07.30 uur op te halen waarna wij op tijd bij Jan waren om de reis aan te vangen. RegelJan had voor mij een dmrporto geregeld. Anytone Ed had voor ons te toegangskaarten geregeld en RegelJan had weer ons onderkomen bij Frau Ulrike verzorgd. De maandagavond er voor hadden wij ons ”opgewarmd” in Bunschoten zodat de stemming er goed inzat.

Vanaf Jan reden wij eerst naar Bergharen bij Nijmegen om Frans op te halen. Daar werden wij hartelijk ontvangen en na een bak koffie vertrokken wij verder richting Duitsland. Edwin chauffeurde Kees, Rude en mijzelf, terwijl Frans en Mark bij Jan in de auto zaten. Nadat wij een paar honderd kilometer hadden gereden ontstond de behoefte om de inwendige mens te verzorgen, na iets gegeten te hebben werd de reis weer voortgezet richting zuiden. Het weer liet zich van zijn mooiste kant zien en de reis verliep spoedig. Na een korte stop in Wiesbaden vertrokken wij weer naar ons einddoel, dat nog een dikke 300 km verderop lag.

Nadat wij Heidelberg gepasserd waren gebeurde het onvermijdelijke: wij zagen Jan nog schuin voor ons rijden maar wij waren zo erg in een onderling QSO verwikkeld zodat wij niet in de gaten hadden dat de berm aan de rechterzijde van de weg steeds breder begon te worden en dat wij elkaar langzaam uit het oog verloren. Tja, mannen en twee dingen tegelijk doen… Jan had op zijn navigatie gezien dat er in onze richting verderop een file stond en om die te vermijden had hij besloten om via Heilbron te rijden, de omweg van 14 km nam hij voor lief. Nadat wij een paar minuten een verbinding op 70 hadden gehad verdween deze in de niet zichtbare mist en vervolgden wij gescheiden onze weg richting zuiden.

Voor zendamateurs blijven draadloze verbindingen moeilijk maar na een kilometer of dertig te hebben gereden hadden we weer verbinding en werd besloten dat wij bij de eerstvolgende parkeerplaats op elkaar zouden wachten om daarna de reis gezamenlijk voort te zetten. Omdat de file inmiddels opgelost was, was het de omrijdende Jan die een paar minuten na ons op de afgesproken plek arriveerde. Nadat een drankje en een ijsje ging de reist weer verder richting Ulm. Vorig jaar hadden wij al besloten om niet meer langs de Bodensee te rijden maar om ons onderkomen vanuit noordelijke richting te naderen. Het kwam goed uit ook want Rudy sliep een paar kilometer bij ons vandaan in een hotel waar hij met andere Brandmeister collega’s had afgesproken.

Nadat wij hem bij dat hotel afgezet hadden vervolgden wij onze weg richting Gasthof Kreuzer waar wij enige minuten later arriveerden. Wij werden hartelijk ontvangen door gastvrouw Ulrike en lieten ons het bier goed smaken. ’s Avonds bleven wij bij haar een schnitzel eten en zochten wij na het nodige genuttigd te hebben met een tevreden gevoel ons bed op.

De volgende dag  was het vroeg appél: om 8.00 uur zaten we aan een prima verzorgd ontbijt. Daarna reden wij naar de beurs, waar we meteen bij de opening om 9.00 uur naar binnen konden lopen.

De gehele sfeer was ongedwongen, wij spraken af om elkaar twee uur later weer te treffen op het terras bij de Stube aldaar. Het weer was prachtig en het bier daar smaakte ook voortreffelijk. Niet dat we voor het bier gekomen waren, maar een goed pilsje tijdens een evenement is altijd leuk meegenomen. Zelf had ik verschillende kleine materialen nodig. Onder andere een nieuw oor voor mijn Yaesu rotor. En voor mijn nieuwe “‘geheime wapen”‘ (een draadbeam) had ik teflon draad nodig verschillende koppelingen en ferriet materiaal.

Nadat ik twee dagen in verschillende hallen had rondgesnuffeld had ik al het benodigde materiaal ingekocht. De overige deelnemers waren eveneens actief aan het rondkijken, af en toe hoorde ik via de portofoon dat er gegevens over en weer werden uitgewisseld over wat waar en voor hoeveel te koop was. De tweede dag verscheen Anytone Ed met een Anytone porto voor twee en zeventig digitaal, Dit is een vrij recent beschikbaar gekomen portofoon en in verschillende uitvoeringen te kopen. Ook had hij verschillende mobile antenne’s voor 2 meter en 70 cm aangeschaft om te experimenteren op 2 mtr DMR. Nu in de regio Amersfoort veel amateurs bezig zijn met de Motorola DM-4600 een prima investering.

’s Middags bezochten we de oevers van de Bodensee. Met geweldig weer, een opperbeste stemming en prima smakend ijs!

Wij hadden besloten om ’s avonds te gaan eten bij de familie Knoflook (Knoblauch Hotel) in Friedrichshafen. De eerste avond viel gedeeltelijk in het water: tijdens het diner, dat wij vanwege het mooie weer buiten aten, barstte er spontaan een regenbui los. Iedereen op het terras vluchtte met bord en al naar een droge plek om verder te eten. Gelukkig duurde de kwade bui van het weer niet al te lang en na een goed kwartier konden wij de plaats aan tafel weer opzoeken.

Voor wij het wisten waren de beursdagen voor ons alweer voorbij en vertrokken wij, na uitbundig afscheid genomen te hebben van gastvrouw Ulrike naar het hotel waar Rudy al klaar stond om met ons weer huiswaarts te rijden. En zonder noemenswaardigheden kwamen wij daar zondag weer aan.

Bij leven en welzijn gaan we volgend jaar met dezelfde crew weer naar Friedrichshafen. RegelJan en Anytone Ed namens alle deelnemers bedankt voor de bewezen diensten!