Berichten

Vakantie Antenne Vergelijk Manifestatie – editie 2025

/in /door

Beste OM’s, na veel leuke en lovende reacties te hebben gehad over de eerste versie van het bovengenoemde festijn, komen er steeds meer vragen of er een tweede versie komt, nu dan:  JA!

Alles zal ongeveer het zelfde gaan als vorige keer, dat was alweer in 2023.

– Weer op het veldje bij Maarten (PA3EYC).

– Ook nu weer kunnen er maar een stuk of 10 deelnemers zijn.

– Het speelvak voor een deelnemer zal zo’n 14 x 14 meter zijn.

Ondanks een zeer terechte opmerking dat de antennes TE DICHT bij elkaar staan en elkaar daardoor beïnvloeden, gaan we toch op deze voet verder.

Want? Als we verder uit elkaar willen staan is er meer plek nodig. Dit zou misschien wel te realiseren zijn, echter zo’n stille en buiten-alles-om plek vind je niet gauw. De spullen kunnen daar makkelijk een paar dagen staan, zonder bang te hoeven zijn voor diefstal of vandalisme.

Wanneer? Ik denk zo NA de eerste afdelingsbijeenkomst na de zomer, eind september o.i.d.

Band? Tja, daar was even een keuze momentje, echter gezien de plek die ‘toegewezen wordt’, kan je eigenlijk niet anders:  20 meter.

Jullie, de deelnemers, nemen dan als je die hebt, je WSPRlite-module en antenne mee. Vergeet geen tuien, coax kabels, overloopjes EN iets om jouw antenne in te stellen, net zoals op vakantie.

IK verzorg de rest, zoals de voeding en behuizing voor de elektronica.

Details volgen nog, MAAR…ga met de aankomende vakantie periode eens lekker spelementeren met diverse antennes en ideetjes.

Natuuuuurlijk komt daar dan DE ideaalste en beste antenne ooit uit. Daar willen ‘WIJ’ dan graag getuige van zijn EN eens vergelijken met onze eigen superieure vakantie antenne, toch?

Let wel: HET IS GEEEEEEN WEDSTRIJD! Geen prijzen, geen medailles of eeuwige afdelings-roem.

Het doel is inzicht te krijgen in WAT je nu zoal van een bepaald type antenne kan verwachten, qua werking EN opstel mogelijkheid en/of benodigde plek.

Hopelijk werkt het weer weer mee en kunnen we lekker met z’n allen een ochtendje klooien met antennes in het veld.

Best 3 t u all,

Rick (PA5NN)

 

Laatste CW-cursus les van seizoen 24/25

/in /door

Afgelopen donderdag was het alweer de laatste les van de CW-cursus seizoen 24/25, gegeven door Koos (PA3BJV) en Hilde (PA3EKW).

We begonnen de cursus zoals altijd in september. Er werden drie groepen gevormd. De gevorderden: Maarten (PA3EYC), Tijmen (PA3GRM), Hans (PA1ALV), Dick (PA0MBR) en ik, Rick (PA5NN). De tweede groep waren de niet-beginners, Marga (XYL van Rick), Hans (PE1RHF), Ben (PA1BW) en Siem (PA0CRO). We mochten ons dit seizoen gelukkig prijzen met twee nieuwe aanmelders, Ate (PE1MND) en Joep (PD0MZR). Besloten werd dat de ‘snelle mannen’ net als vorig jaar zichzelf maar moesten bezig houden. Zij zijn er om de vaardigheid in het CW wat bij te houden dan wel op te poetsen. Hilde ontfermde zich over de nieuwe aanmelders, die van nul af begonnen. Koos nam de niet-beginners ‘onderhanden’, want, deze groep had zich tot doel gesteld om het examen in Diest, ON, te volbrengen.

Gelukkig konden we ook nu weer beschikken over meerder kamers in twee gebouwen, zodat we niet al te veel last van elkaar zouden hebben. Dat kwam echter niet altijd zo uit, omdat de Diest-klanten soms wel eens te gezellig waren en ook het CW-geluid op ‘orkaankracht’ instelden volgens Hilde. Het grote verschil met de cursus van ‘vroeger‘ is dat je toen zo snel mogelijk die ‘A-machtiging’ wilde halen en er vaart achter zette met leren. Nu gaat het iets minder fanatiek en heeft men gewoon veel minder tijd over voor de hobby of het ‘elke dag 20 minuten’ CW beoefenen.

Gaande het jaar kwam bij Koos toch wel de behoefte om wat ondersteuning bij het maken van de lessen. Dit is toch altijd nog wel een paar uur per week. Ik, Rick (PA5NN), heb toen voorgesteld om bij de Diestelingen te komen en de lessen te maken. Soms met een wat demonisch genoegen, mag ik wel zeggen. Je kan dan lekker al die moeilijke karakters in de les toevoegen, samen met wat combinaties die ‘niet lekker lopen‘, zoals ‘/-,5HSI‘ of een woordje zoals ‘Cychellen’. Na de jaarwisseling werd Koos wat rusteloos, de cursisten boekten te weinig voortgang om het Diestse examen in april te kunnen halen. De zweep moest erover! Gelukkig zag je daarna wel voortgang en een week voor de bedevaart naar het verre zuiden konden we, Koos en ik, toch geloven dat het goed zou komen. Uiteindelijk gingen alleen Hans en Ben op, ondersteund door Koos en mij. Marga mocht geen examen doen, want ‘die’ heeft geen call!

Met de nieuwkomers ging het rustigjes aan de goede kant op, totdat Hilde meldde dat Ate binnenkort wel naar de Diest-groep kon overstappen, De beste man had, hij wel dus, elke dag trouw geoefend en dat wierp zijn vruchten af. Helaas voor hem kwam er veel werk in het buitenland EN ook nog eens een nare kwaal bij, zodat dat overstappen pas op het laatst van de cursus kon gebeuren.

Wat ‘de snelle-hap’ allemaal uitgespookt hebben, weten we niet, zij bleven gewoon in de warmte bij Klaas (PC2K) zitten, terwijl wij verkasten en alleen uit de stoere verhalen bij de koffiepauze kon je afleiden dat ze ‘wel wat deden’…

De Diest-reis verliep gelukkig goed, zie een van de vorige posts op de site. Ondertussen hebben Hans en Ben ook ‘CW included’ op hun pas staan.

Dan was er dus afgelopen donderdag avond de laatste ‘les’. Traditioneel is dat een onderling QSO-avond met een drankje en een hapje. Tot ons grote genoegen bracht Ben zijn airfryer mee samen met wat borrelhapjes, nou dat ging er wel in hoor, dank Ben! Natuurlijk was er de speech van Koos. Lichtelijk schor en wat snotterig sloot hij het seizoen af onder dankzegging van de aanwezigen. Daarna nam Marga het woord en overhandigde allereerst Hilde een bos bloemen en een waardebon. Ook Koos kreeg een waardebon en Klaas een doos chocolaatjes, voor alles wat hij met ons te stellen heeft gehad het afgelopen seizoen.

Toen nam ik nog even het woord. Zoals men wist mocht ik dit jaar weer met de groep reislustige A03ers mee naar Amerika om onder andere de Hamvention te bezoeken. De twee vorige keren dat ik daar was vond ik op de vlooienmarkt een CW-aardigheidje, dat ik dan meenam voor Koos, voor in de vitrine. Was dat de eerste keer een CW-oefenapparaat uit de jaren 60, een ATKO machine, de tweede keer was het een kindermorsesleuteltje met sounder nog in de originele doos.

Dit keer kwam ik een z.g. klikker tegen. Een plaatje met daarop een elektromagneet die een ankertje aantrekt en klikt bij het neerdoen van de sleutel, een voorloper van de sounders. Dat kleinood heb ik dit jaar meegenomen voor Koos, als dank voor het elke keer maar weer ‘er zijn’ en het eindeloze geduld met ‘die cursisten‘…

De avond werd afgesloten met een laatste toost en de hoop eenieder weer in het volgende seizoen te mogen verwelkomen om deze fraaie vorm van communiceren meester te maken en te blijven beoefenen.

Best 73es t u all,

Rick PA5NN.

Hamvention 2025

/in /door

Net als voorgaande jaren bracht ook in 2025 een aantal leden van afdeling Amersfoort een bezoek aan de Hamvention in Dayton, USA. Dit keer stapten Gert (PA2LO), Rick (PA5NN), Gerard (PH3T), Dick (PA0MBR), Hans (PE1KWH) en Maarten (PA3EYC) in het vliegtuig. Gert had een uitgebreide reisbeschrijving opgesteld, inclusief vluchtgegevens, hotels en bezienswaardigheden onderweg.

Dinsdag 13 mei

Deze dag vertrokken we om 10:00 Nederlandse tijd vanaf Schiphol richting Philadelphia, een vlucht van ca 7,5 uur naar de oostkust van de Verenigde Staten. Nadat we allen door immigrations toegelaten waren, vervolgden we onze reis met een korte binnenlandse vlucht naar Buffalo. Daar haalden we de huurauto op, een grote Chevrolet Suburban, met meer dan voldoende ruimte voor 6 reizigers en hun bagage. Het is maar goed dat Gert zijn groot rijbewijs heeft, hij bestuurde met het grootse gemak dit slagschip tijdens ons verblijf in de USA.

De eerste autorit was van het vliegveld in Buffalo naar ons hotel in de stad Niagara Falls, NY. Ondanks de lange reisdag, was het op onze bestemming nog relatief vroeg met 6 uur tijdsverschil (vroeger) t.o.v. Nederland. Om in het Amerikaanse tijdritme te komen besloten we, nadat we onze bagage op de hotelkamer gelost hadden, actief te blijven en een wandeling te maken naar Goat Island, vanwaar de grote Niagara-watervallen (een van de zeven wereldwonderen) goed zichtbaar zijn. Daarna even makkelijk eten en vervolgens nogmaals naar de watervallen gelopen, in het donker worden deze namelijk verlicht. Volgens traditie werd er op 1 van de hotelkamers nog even van gedachten gewisseld in combinatie met een biertje. Rond 22:00 ging iedereen slapen, moe maar voldaan.

Woensdag 14 mei

De reis van Niagara Falls naar Dayton is ca 700 km en gaat door de staten New York, Pennsylvania en Ohio, maar deze afstand zouden we in twee dagen (woensdag en donderdag) overbruggen. Voor vandaag stond het eerste deel van de rit, van Niagara Falls naar Fairlawn, op het programma, een traject van ca 400 km. Op een lege maag is het echter slecht reizen, vandaar dat we eerst een heerlijk uitgebreid Amerikaans ontbijt nuttigden bij Bob Evans voordat we vertrokken.

Tijdens de autorit door het Amerikaanse platteland was van alles te zien, maar ook te bespreken. Bijvoorbeeld hoe de nummering van de Interstate Highways is ingedeeld. Het blijkt dat deze Amerikaanse autosnelwegen een oneven nummer hebben als ze in noord-zuidrichting lopen en de oost-west routes hebben een even nummer.

Op onze route ligt ook het super contest station van Tim Duffy (K3LR), eigenaar van DX Engineering. Een gigantisch privé antennepark is wat we bij hem aantroffen, zelf was hij er helaas niet. Later op de dag zouden we in Tallmadge ook zijn zaak bezoeken. In het plaatsje Warren bezochten we het nationale Packard museum, waar we vele mooie auto’s en motoren uit vroegere tijden bewonderden. Nadat we bij ons hotel in Fairlawn hadden ingecheckt en de spullen op de hotelkamers lagen, was het alweer tijd om te gaan eten. De keuze viel op Italiaans eten bij Olive Garden. Op de hotelkamer tenslotte werd de dag besproken en de volgende reisdag doorgenomen.

Donderdag 15 mei

Voor vandaag stond het tweede deel van de autoreis, van Fairlawn naar Fairborn, op het programma. Hans had voor deze reisdag de route uitgestippeld en interessante tussenstops voorbereid. De route zou door Amish gebied lopen. Kort na ons vertrek vanuit het hotel kwamen we dan ook al de eerste paardenkoetsjes en rieten hoeden tegen op de weg. Onze eerste stop was in Berlin, waar we ontbeten bij een Amish restaurant, maar ook genoten van hun beroemde taart. De eigenaar van het restaurant attendeerde ons op een informatiecentrum over de Amish gemeenschap niet ver uit de route, waar we dan ook nog heen zijn geweest. De volgende stop was het Mohican State Park, een nationaal park met veel outdoor mogelijkheden. Na een kort verblijf hier, we hadden tenslotte nog wel e.e.a. voor de boeg deze dag, reden we door naar Mount Vernon, een stad in Ohio met een rijke historische geschiedenis en diverse historische gebouwen. Ook bezochten we hier de Maple Syrup boerderij van de familie Butcher, waar we uitleg kregen over het productieproces en het product ook konden proeven. Na dit bezoek reden we door naar ons hotel in Fairborn, waar we aan het einde van de middag aankwamen en waar we de rest van ons verblijf zullen vertoeven.

Het was de bedoeling dat we in de avond de welkomsreceptie voor buitenlandse gasten zouden bezoeken, echter deze bleek vervroegd, waardoor we deze misliepen. Daarom op naar Twin Peaks, waar we o.a. genoten van de heerlijk gemarineerde kippenvleugeltjes. Daarna door naar de QRP-beurs in het Holiday Inn hotel, waar het gezellig druk was. Nadat we uiteindelijk weer terug in ons hotel waren, werd de dag nog even doorgenomen en het plan voor de volgende dag, de eerste Hamvention dag, besproken.

Vrijdag 16 mei

Vandaag de eerste dag van de Hamvention 2025. We ontbeten in het hotel en met de auto zijn we naar Xenia gereden. Het was behoorlijk druk nabij de Hamvention. Het was, net als alle eerdere dagen deze reis, erg mooi weer en warm. Korte broek en T-shirt aan, goed insmeren, petje op en voldoende drinken dus.

Op de Hamvention stonden gebouwen met daarin de leveranciers en interessegroepen, het buitengebied was voor de verkoop van tweedehands apparatuur uit kofferbak en kraam. We spraken af om op vaste tijden even bijeen te komen op een centrale plek. Gert had gezorgd voor T-shirts met onze call erop. Aan het einde van de eerste beursdag was er nog niet veel gekocht, de spullen die er op de vlooienmarkt te koop stonden, waren best stevig geprijsd.

Tijdens het eten s’avonds bij Texas Roadhouse, werden de ervaringen en tips gedeeld. Veel interesse was er voor de nieuwste FlexRadio, de Aurora. Met een HF-vermogen van 500 watt en een redelijk gewicht ideaal voor een DX-peditie (voor Gert), maar hij staat natuurlijk ook mooi in de shack van Gerard, hi. De avond werd afgesloten met een lekker biertje op de hotelkamer.

Zaterdag 17 mei

Dag 2 van de Hamvention. Dit keer was gekozen om met de schoolbus naar het terrein te gaan. Gert reed de grote Chevy naar een opstapplek en we stapten aan boord van de gele schoolbus die ons vervolgens naar de Hamvention reed. Het weer bleef schitterend, zonnig en warm, maar wel met een harde wind. ‘Ideale’ omstandigheden voor hooikoorts ervaarde Dick, met rode ogen onder zijn zonnebril. Op de tweedehands radiomarkt waren er meer verkopers verschenen, dus vers aanbod van leuke spullen. Met meer aanbod waren de prijzen nu ook meer realistisch en bespreekbaar. Er stond dit keer zelfs een verkoper met een Tesla Cybertruck. Net als op vrijdag zagen we elkaar op afgesproken tijden. Hierdoor konden de laatste tips nog even uitgewisseld worden. Tenslotte als afsluiter op de Hamvention nog even samen op de foto, het bewijs dat we er echt waren.

We aten bij Chili’s deze avond en bespraken de dag. Met de laatste volledige dag, de zondag, nog open voor ons vroeg Gert naar de plannen om deze een invulling te geven. Nog een bezoek aan de Hamvention zag niemand meer zitten, allen waren tevreden en voldaan. Rick en Dick gaven aan om graag het US Airforce Museum te gaan bezoeken. De anderen besloten om een vrije invulling aan de zondag te geven en er nog even over na te denken.

Zondag 18 mei

Na een licht ontbijt in het hotel werden Rick en Dick door Gert ‘afgeleverd’ bij het US Airforce Museum. Rick was hier al eens geweest en hij wist Dick heel enthousiast veel te vertellen over hetgeen er daar tentoongesteld stond. En dat is gigantisch veel, van houten vliegtuig tot Airforce One, meer dan 100 jaar aan Amerikaanse militaire luchtvaart historie verdeeld over meerdere hangars.

Gert, Gerard, Hans en Maarten vulden deze dag in met o.a. sightseeing en biertjes proeven in een lokale brouwerij. Ook werd door deze groep ‘het ontbijt’ voor de maandagochtend geregeld. Gekozen werd om deze avond nogmaals bij Texas Roadhouse te eten. Op de hotelkamer werd tenslotte nog even de voorlopig laatste avond samen in Amerika besproken en de planning voor maandagmorgen, de dag van het vertrek. Ieder zorgde ervoor dat zijn koffer ingepakt en gereed stond voor de reis naar huis.

Maandag 19 mei

Afgesproken was dat we allen vroeg bij het ontbijt zouden zijn vandaag, we moesten tenslotte bijtijds richting vliegveld. Het ontbijt bestond vandaag uit 6 hele grote stukken cheesecake, allen met een andere smaak, variërend van citroen tot hazelnoot. Er werd flink van gesmuld en vormde een goede basis om de lange reisdag te starten.

Een lange reisdag zou het zeker worden. Om 8:30 reden we naar Dayton International Airport, waar de auto werd ingeleverd. Vanuit Dayton vlogen we eerst 2 uur met een binnenlandse vlucht naar het zuid-westen, namelijk naar Dallas-Fort Worth, om vervolgens daar over te stappen op een internationale vlucht van ca 9 uur naar Schiphol.

Dinsdag 20 mei

Na een lange vlucht, waarbij zoveel mogelijk geprobeerd is om wat te slapen, arriveerden we tegen 08:00 op Schiphol. Na het ophalen van de bagage en het schudden van de handen was het avontuur ten einde.

Het was een prachtig avontuur en heel veel kudos voor OM Gert, die alles perfect geregeld had. We hebben ons zeer goed vermaakt en heel veel gelachen. Ook het weer in Amerika was fantastisch. Een paar kilo’s en een mooie belevenis rijker!

Verslag afdelingsbijeenkomst april 2025

/in /door

De afdelingsbijeenkomst van vrijdag 11 april jl. was weer druk bezet. Deze avond stond in het teken van een lezing door Rick (PA5NN) met als titel ‘Nabouwen van Internet’. De avond werd zoals altijd om 20:00 geopend door voorzitter Maarten (PA3EYC) met enkele mededelingen:

  • Ook de afdelingsbijeenkomsten in mei en juni zullen dit jaar op de tweede vrijdag van de maand plaatsvinden. Na de zomervakantie is het weer de standaard derde vrijdag.
  • De VR2025 vindt plaats op 12 april in Hoevelaken. De afdeling Amersfoort zal met 3 leden vertegenwoordigd zijn.

Hierna vroeg Gert (PA2LO) het woord, zie het eigen artikel op deze site. Gert verraste Tijmen (PA3GRM) met de uitreiking van een Gouden Speld.

Vervolgens was het tijd voor de lezing van Rick, de ‘zelfbouwkoning’ van onze afdeling. De lezing van Rick ging dan natuurlijk ook over zijn geliefde bezigheid, zelfbouw, maar dit keer met de nadruk op het zelf nabouwen van een project wat je tegen bent gekomen op Internet. Daar komt nogal wat bij kijken blijkt. Stel jezelf daarbij eerst de vraag: is er akkoord nodig van de oorspronkelijke bedenker van het project en zijn onderdelen of software nog wel beschikbaar? Zodra dit vooronderzoek is afgerond kan je eigenlijk pas echt van start.

Rick nam ons daarbij mee in de wereld van mogelijkheden die er tegenwoordig zijn om printjes te (laten) maken, hex- en ino-files, I2C en SPI-protocollen, componenten, etc. Zaken waaraan je misschien niet direct denkt als je iets zelf gaat bouwen. Maar juist v.w.b. de moderne projecten waarbij hard- en software samenwerken is het van belang dat alles klopt.

Tijdens de afdelingsbijeenkomst in maart is aangekondigd dat we met de afdeling weer een zelfbouwproject willen doen. Rick heeft hiervoor een leuk item uitgewerkt, de ZL2PD mini SWR meter. Na de zomervakantie gaat het project van start.

Na Rick bedankt te hebben voor de lezing, was er nog voldoende tijd voor onderling QSO. De volgende afdelingsbijeenkomst is op 9 mei met een lezing van Remy (PA0AGF) over ‘Morse code als cultureel erfgoed en meer’.

CW-cursisten Diest-peditie 2025

/in /door

Afgelopen zaterdag werd weer het jaarlijkse CW examen in Diest (België) afgenomen. Van de CW-cursus van Koos (PA3BJV) en Hilde (PA3EKW) waren er twee leerlingen die zich opgegeven hadden om deel te nemen aan dit examen, Hans (PE1RHF) en Ben (PD1BW).

Een maand of wat geleden hadden ‘de docenten’ er nog niet zo veel vertrouwen in dat het examen gehaald zou kunnen worden. Echter na een paar serieuze woorden en adviezen zagen ze per week verbetering. De adviezen ‘veel doen’, ‘rustig’ en ‘split-ear’ deden wonderen. Bij de laatste cursusavond voor het examen had iedereen er dan ook wel weer vertrouwen in dat het examen te halen was.

Het examen in Diest gaat iets anders dan ‘vroeger’ bij ons. Er moeten nu gedurende 3 minuten groepen van vijf karakters genomen worden. Meestal bekende HAM-afkortingen en calls, maar ook zitten de AR, SK en BT speciaaltjes erbij. Iets waar je je nog wel eens in kan verslikken als je te lang moet nadenken. Zaterdagochtend om 10:30 gingen we (Ben, Hans, Koos en ik (Rick PA5NN)) richting het verre zuiden. Na de grens gepasseerd te zijn was het nog maar drie kwartier rijden naar de citadel van Diest, het clubstation van ON6DST. De citadel is een mooi bewaard gebleven verdedigingsbolwerk in oude stijl. In het legeringsgebouw zijn de lokalen van de radioclub. Binnenkomend krijg je echt het oude schoolgevoel weer terug, hoge lokalen, riante betegelde gangen….

Na het aanmelden was het wachten op de rest van de kandidaten. Er waren 14 deelnemers, allen Hollanders, derhalve werden er twee groepen gevormd. De eerste proeve was opnemen. Eerst op 12/5wpm, 12wpm karakter snelheid en gemiddelde snelheid op 5wpm. Aansluitend kon men ook meedoen met 20/12wpm. Onze jongens hebben het wel geprobeerd, maar lieten toch verstek gaan, ze waren helemaal ingesteld op 12/5wpm. Na deze proeve was het weer in de kantine/ontmoetingsruimte wachten. Hans z’n hartslag was ‘iets hoger’ nu en ook Ben was ook niet echt helemaal rustig, zeg maar. Dat kwam van de teamleider Lode, ON6KL met het verlossende woord. Hij vond het spijtig te melden….dat iedereen voor het onderdeel 12/5wpm geslaagd was. Grote opluchting bij een ieder! Hierna kon er nog aan een herkansing meegedaan worden. Een van de kandidaten maakte hier gebruik van en slaagde uiteindelijk ook voor 20/12.

Daarna kwam deel 2, het seinen. Wij, Koos en ik, hadden de mannuh op het hart gedrukt: ‘rustig an seinen, tijd zat, het gaat om de verstaanbaarheid’, timing dus! Onze jongens waren redelijk laat aan de beurt. Tijd zat voor Koos en mij om een pintje te pakken, maar kom, allez zeg!

Ben mocht eerst gaan seinen. Toch een tikkie zenuwachtig ging hij mee naar het andere lokaal. Even later kwam hij terug met een redelijk goed gevoel, ‘denk wel dat het goed was’. Daarna kon Hans mee. Ook hij vond wel dat het goed zat. Nadat iedereen aan de beurt was geweest, was het tijd voor de prijsuitreiking. Elke kandidaat was, voor zijn opgegeven deel, geslaagd. Overal hoorde je ‘lucht ontsnappen’ en zag je blije gezichten. De certificaten werden uitgereikt en één deelnemer had ‘bubbels’ meegenomen.

Toen nog de nodige groepsfoto’s en we konden weer terug naar Hollandistan. Ben, onze chauffeur, had een klein beetje haast, want: PSV speelt vanavond, meldde hij! Om kwart voor acht kamen we aan bij Residentie-Sportel en daar was de vlag door Hilde al uitgestoken!

De heren kunnen nu CW-included laten aanteken op hun zendmachtiging. Het examen in Diest is een mooie proeve van bekwaamheid, als oefendoel en als opstapje naar het leren QSO’s te maken in die vreemde mode die CW genoemd wordt. Namens ons allen van de CW-cursus: Proficiat heren, Knap gedaan hoor!

Best 73es tu all, de PA5NN AR AR SK

 

Update: deze mooie prestatie verdiende natuurlijk een taartmoment tijdens de CW-les.

Verslag afdelingsbijeenkomst januari 2025

/in /door

Tijdens de afdelingsbijeenkomst in januari vindt altijd het uitwisselen van nieuwjaarsgroeten plaats. Ook worden de ingebrachte VR-voorstellen vanuit de afdeling behandeld.

Voorzitter Maarten (PA3EYC) opende de bijeenkomst en heette de aanwezigen welkom. Namens het bestuur wenste hij iedereen een heel goed 2025. Na enkele mededelingen, o.a. over de lezing die Wim (PA0WST) zal geven tijdens de bijeenkomst in februari (zie activiteitenkalender op de website), ging hij over tot het uitreiken van de beker aan de winnaar van de afdelingscompetitie, Frans (PC2F).

Omdat er geen VR-voorstellen waren ingediend bleef er voldoende tijd over voor onderling QSO en de nieuwste bouwsels te bekijken die Rick (PA5NN) tentoongesteld had staan.

 

CW-Kerst Special 2024

/in /door

Net als voorgaande jaren had Rick (PA5NN) al vroeg in het CW-cursus seizoen 24/25 aangegeven dat hij de Kerst Special zou verzorgen. Rick besteedt hier altijd veel tijd aan en voor de CW-cursisten is het altijd weer een verrassing en feest als het zover is.

Donderdag 12 december jl. was het dan zover. Rick had plaatsgenomen aan het hoofd van de tafel en na de koffie met koek volgden zijn instructies. Voor eenieder stond er een ingepakt kerstcadeautje klaar. Het bleek een bouwpakket te zijn voor een mooie seinsleutel. Leuk om te zien hoe iedereen enthousiast aan de knutsel ging, waarna de gerealiseerde seinsleutels getest werden op de aanwezige CW-oefenapparatuur.

Vervolgens kwam deel 2 van de opdracht, het gebruiken van de zelfgebouwde seinsleutel over de radio. We zitten tenslotte niet voor niets op CW-les, praktijk hoort daar toch ook bij.

Na de aanwezigen ingedeeld te hebben in 12 wpm en 25 wpm teams kon men aan de slag. Ieder team had een eigen ruimte met daarin een CW QRP-transceiver opgesteld. De opdracht aan de teams werd op passende snelheid in CW afgespeeld en betrof het maken van een individueel QSO met SA5NTA, de Kerstman, d.m.v. de eigengemaakte seinsleutel.

Na deze opdracht afgerond te hebben kwamen we allen weer bijeen, waar SA5NTA de aanwezigen persoonlijk een QSL-kaart van de gemaakte verbinding overhandigde.

Het was weer een super geslaagde avond, creatief verzorgt door Rick. Bedankt old man 5NN….we kijken alweer uit naar volgende keer, hi!

Luisteren naar SAQ 100 jaar

/in /door

Dankzij OM Tjalling (PE1RQM) kwam ik erachter dat het VLF-station SAQ in zuid Zweden dit jaar eenmalig op 1 december zou uitzenden. Dit zendstation heeft de oudste nog werkende zender ter wereld, een mechanische zender voorzien van een elektromotor en actuator, een soort van generator maar dan voor 17,2 kHz. Ter ere van de eerste uitzending 100 jaar geleden, op 1 december 1924, zou de zender weer opgestart worden om een boodschap aan allen uit te zenden, een z.g. QST.  Normaal komt het station maar twee keer per jaar in de lucht, namelijk in juli op Alexanderson-dag (ter ere van de ontwerper van het station) en op 24 december met een kerstboodschap. Het hele feest is live op internet te volgen en begint meestal met een intro over het station, waarna het opstarten begint. Diverse pompen en beveiligingen worden dan aan of uit gezet, waarna de alternator bij geschakeld wordt. Deze moet precies op de goede frequentie lopen voordat de eigenlijke zender gebruikt kan gaan worden.

Daar ik al een keer een uitzending beluisterd heb, zie het artikel op deze site, vond ik dat het nu maar eens met andere middelen moest. Op de Ham Radio beurs in Friedrichshafen heb ik een VLF-converter kunnen kopen, na een tip van Dick (PA0MBR), die ook mee was. Het is een bouwsel van Heathkit, een HD-1420. Ook heb ik op diezelfde beurs een fraaie Elecraft K1 kunnen kopen. Deze setjes zijn er in twee varianten, als twee- en vierbander. Bij het bestellen moest je vooraf opgeven welke banden je wilde hebben. Mijn K1 is een tweebander en heeft de 80 en 15 meterband. Nu wil het toeval dat mijn VLF-convertor de VLF-band omzet naar 3500kHz. EN, wat grappig is, de kastjes zijn even groot. Dat moest dan het station worden.

Van de vorige keer had ik de raamantenne nog bewaard, zei het in gedemonteerde versie. Het leek me slim om eerst maar eens vooraf de boel te testen. Als meetzender heb ik ‘de toonfiets’ gebruikt, een stokoude HP toongenerator met daaraan een soort loop-antenne geknoopt. Met een beetje vermogen kwam dat signaal goed door op de ontvanger met een meettouwtje als antenne. Daarna werd de eigenlijke antenne weer opgebouwd. Gelukkig had ik alle delen genummerd, zodat er niet gepuzzeld hoefde te worden. Wel een dingetje is het wikkelen van de antennedraad. Ik gebruik alle vier mijn haspeltjes montagedraad daarvoor. De kleuren rood, zwart en groen zijn dan de hoofdspoel en wit is de koppellus. Ik heb er nu 161 wikkelingen op zitten, word elk jaar minder, want ik bouw nog wel eens wat. De koppellus heeft 10 windingen en als condensator gebruik ik een viervoudige afstem-C en één of meer vaste condensatoren, zie het plaatje bij mijn vorige verhaal.

Nu de antenne klaar was, moest deze gecontroleerd worden of de piek nog binnen het afstembereik valt. DAT deed hij wel, MAAR, er was wel erg veel storing in de shack aanwezig. Daarom besloten om het hele spulletje naar buiten te sjouwen, het regende gelukkig toen even niet. Maar, ook buiten was de storing keihard. Tja, de enige manier om toch nog wat te kunnen horen was de ‘verkas naar het veld’ truc toe te passen. Een paar weken geleden mocht ik op een klein weilandje buiten het dorp vertoeven en dat moest het dan maar weer worden. Van de eigenaren natuurlijk weer toestemming gekregen en om 10 uur maar op weg naar mijn A-locatie, zoals dat vroeger heette. Aldaar was het station snel opgebouwd. Wat een verademing zeg als je gewoon GEEN storing hoort. Om even voor elven, lokale tijd, hoorde ik al V V V DE SAQ seinen, precies op frequentie.

Eigenlijk was het experiment toen al geslaagd voor me…maar je blijft luisteren naar de uitgezonden boodschap. Die wordt met de hand geseind, maar dat is bijna niet te horen, zo strak als die operator seint. Na de boodschap was alles nog sneller ingepakt en na nog een kopje koffie kon ik  voldaan weer terug naar huis. Via internet mijn luisterrapport ingestuurd en binnenkort krijg ik dan een mailtje met mijn QSL-kaart. De antenne blijft nog even in elkaar, wachtend op de uitzending van 24 december as. Daarna moet alles weer terug op de haspeltjes en de antenne weer los genomen worden. Ik wil nog wel een keer een vergelijk doen, de oude setup en deze nieuwe setup in combinatie met een raamantenne en actieve antenne a la PA0RDT. Mocht iemand dit ook eens willen doen, ‘schiet mij aan’ tijdens onze bijeenkomsten en ik kan je van alle info voorzien.

Best 73es t u, Rick PA5NN

Deelname aan de Friese Elfstedencontest vanuit het veld.

/in /door

Het was alweer een tijd geleden dat er door mij ge-contest was. Dus besloot ik om in het tweede weekend van november jl. weer eens met de PA-bekercontest mee te doen, natuurlijk in de CW-QRP klasse.

Ik wil niet zeggen dat ik echt de smaak te pakken had, maar toch, het weekend erop had ik mijn zinnen alweer gezet op een andere contest. Dit keer wilde ik deelnemen aan de Friese Elfstedencontest, een klein en nationaal radio evenement. Deze duurt maar drie uur en is alleen op de 80 en 2 meterband in phone.

Ondanks dat ik thuis een redelijke inverted-V antenne kan wegspannen is het wel zo dat de storing bij mij op 80 meter aardig oploopt. De signalen moeten boven de S7 uitkomen wil ik ze überhaupt horen. Om toch een leuke contest te kunnen beleven besloten  Koos en ik er daarom voor om dan maar ‘in het veld’ te gaan zitten. Als zo’n besluit genomen is, moeten er eerst een paar vragen beantwoord worden, zoals: WAAR ga je dan zitten. WAT voor antennes en set gebruik je en HOE ga je die set voeden.

Het WAAR was in eerste instantie de bedoeling op een recreatieveldje in de omgeving van Leusden. Zijn er genoeg zou je denken, maar na langdurig verkennen op de fiets bleef er helaas maar één over die naast het parkeerterrein bij onze hockeyvelden. Een belletje met de beheerder leverde echter zoveel beperkingen op dat ik daar ook maar vanaf zag. Dus ik moest op zoek naar ‘wat anders’, wat uiteindelijk resulteerde in de achtertuin/het weilandje van vrienden in de buurt. De volgende vraag is dan WAT. Voor wat betreft  de set was het niet zo moeilijk, mijn FT897d moest het worden. En over de antenne was ook al goed nagedacht, een fullsize 80 meter dipool. Echter ook al wil je hem als een NVIS antenne gebruiken dan heb je toch nog een behoorlijk stevige mast nodig. Dat probleempje werd opgelost door onze secretaris, Dick (PA0MBR), die een 12 meter fiber Spiderbeam-mast heeft. Was toch al van plan de beste OM mee te vragen. Hij zei gelijk al ja, toen ik hem belde, zelfs zonder aandringen. Tenslotte werd de HOE vraag opgelost door het lenen van een redelijke autoaccu.

Op zaterdag de spullen bij elkaar gezocht en getest. Dat bleek een heel goed idee, want als je een set niet veel gebruikt, ben je de handigheid kwijt. Zeker als je diverse instellingen vanuit een menu moet doen. De zondag was Dick mooi op tijd en konden we iets verderop in het dorp gaan opbouwen. Maar eerst natuurlijk de verplichte koffie en koek bij aankomst met de bewoners.

Ondanks dat het weer best wel goed leek te worden, hadden we toch maar een grote parasol en een partytent meegenomen, voor het geval dat.  De mast stond snel, echter de antenne was even lastig om goed op te hangen. Dat gedoe met al die tuidraden, antenne draden en coax. Maar, we kwamen eruit en de hele zaak stond best wel aardig. Toen moest de antenne nog in de band gebracht worden. Ik had de dipool de week daarvoor gemaakt en de benen ietsje te lang gehouden. Dat tunen nam best wel veel tijd in beslag. Het is steeds een stukje terug vouwen en dan naar het eind van de coax om te kijken waar de dip nu weer te vinden was. Op zo’n moment komt het goed uit om een ‘hogere opgeleide’ mee te hebben. Die lui kunnen wat sneller rekenen… tnx Dick!

Om vijf minuten over 11 kon dan begonnen worden. Al gauw kwamen de eerste stempelplaatsen in het log. Ons team in Workum werd ook snel gewerkt. Na een tijdje kwam het eerste buitje. Na een snel overleg, werd niet de tent maar de plu opgezet. Goed te weten dat Dick ook als plu-houder gebruikt kan worden. Onder de plu verder gegaan en met een daverend signaal kon ik Maarten (PA3EYC) werken. Nu bleek dat de RF-gain van de set niet ‘geprogrammeerd’ was en even snel in het boek opzoeken was uiteindelijk toch geen optie. Ook Koos (PA3BJV) en Hilde (PA3EKW) werden gehoord. Ondanks dat de contest tot twee uur zou duren, waren de signalen na een uurtje al erg zwak aan het worden. Tot overmaat kwam er ook nog eens een flinke bui aanzetten en de plu-houder had al een tijdje natte voeten zodat besloten werd om te stoppen om de zaak hopelijk droog in de auto’s te krijgen. Dan ging gelukkig best snel, maar alles zat wel onder de modder.

Na de bewoners gedag gezegd te hebben konden we weer naar huis. Het was de bedoeling om thuis een tosti te maken als lunch, echter, het werd de lokale kroeg en een flink broodje warm vlees met een biertje. Thuis gekomen was er toch nog een tegenvaller, ik had de tijden niet in het log staan… nou ja, dan maar insturen als checklog of zo. Volgend jaar beter.

Best 73es t u all,

Rick PA5NN.

Verslag afdelingsbijeenkomst oktober

/in /door

Vrijdag 18 oktober vond voor het derde jaar de zelfbouwtentoonstelling plaats, de ultieme gelegenheid om zelfgebouwde radioprojecten te tonen.

Om 20:00 uur opende Rick (PA5NN) de avond en heette hij de aanwezigen welkom. Enkele mededelingen vanuit het bestuur en de leden:

  • In november vindt de traditionele verkoopavond van courante radiospullen plaats. De verwachting is dat er dit jaar veel koopwaar aangeboden wordt, met name uit een paar nalatenschappen.
  • Voor 2025 zijn we nog op zoek naar interessante lezingen.
  • Vooraankondiging voor de jaarlijkse CW-uitzending van SAQ op 17,2 kHz in december.

Dit jaar was de opkomst en het aantal inzendingen v.w.b. de zelfbouw wat lager t.o.v. vorige keren. De harde kern met zelfbouwers Rient (PA3GXP), Koos (PA3BJV) en Rick (PA5NN) had echter wel pareltjes tentoongesteld.

Rient had zijn zelfgebouwde Enigma-E op de tafel tentoongesteld staan, een elektronische replica van de beroemde Enigma machine waarmee de nazi’s hun berichten versleutelden in de oorlog. De mooie houten behuizing eromheen is ook zelfbouw.

Koos had een door hem zelf gerestaureerde morseschrijver uit 1878 meegenomen. Dit apparaat heeft in vroegere tijden dienstgedaan bij de Duitse spoorwegen voor communicatie tussen de stations. Aan het apparaat was een oude seinsleutel uit 1942, ook door Koos zelf gerestaureerd, aangesloten en het geheel was werkend te bewonderen.

Rick tenslotte had een tafel met bekende en nieuwe zelfbouwsels uitgestald. Van ATSAMF tot micro-SWR meter lag er. Opvallend was ook de constructie van flexibele zonnecellen met 18650-batterijlader, een toekomstige toepassing voor op zijn lange wandelreizen.

Ondanks de wat magere opkomst was het gezellig druk rond de tentoongestelde spullen en werd er voldoende tijd genomen voor onderling QSO.